Babamın huyudur günü gelmeden takvimin sayfalarını koparmak. Geçen günlerde yine aynı ritüeli gerçekleştirmiş. Bende sayfa yığınlarını alıp okumaya başladım. Bizim en güzel kültürlerimizden birisidir, takvim sayfalarının arka yazıları. Her türlü bilgiyi burada bulabilirsiniz. Hatta çocuğunuza isimden, akşama ne yemek pişirsem önerisine kadar :)
Yazılardan birisi başlığıyla dikkatimi çekti. ŞÜKÜR GÜNLÜĞÜ. Neymiş acaba diyerek okumaya başladım ve yazı çok hoşuma gitti. Yeni yılın gelmesiyle kendime bir not defteri aldım ve bu defteri şükür günlüğüm olarak yarından itibaren yazmaya başlayacağım :)
Aldığım defterler bu şekilde, A101'de satılıyor ve fiyatı da 1.95 TL

Yazıda kısaca şunlar yazıyordu: Üreterek mutlu olan insanlar yerine, tüketerek mutlu olmaya çalışan ama bir türlü mutlu olamayan insanların günden güne arttığı bir dünyada şükrü, kanaati öğrenmek elzem bir ihtiyaç ve deva olarak görünmektedir. Bunun sebebini psikologlar, kişilerin sahip olduğu şeylerin azlığını değil, tam tersine bolluğunu göstermektedirler. Şükür günlüğü, bir kişinin günlük yaşamı içerisinde şükrettiği şeyleri düşünüp belli zaman aralıklarında düzenli olarak onları anlatması ya da listeleyerek kaydetmesidir.
Şükür günlükleri, sahibinin dikkatini hayatında elde ettiği imkanlara, olumlu ve güzel olan şeylere yönlendirerek yaşam memnuniyeti ve mutluluğunu artırmayı amaçlar. Yapılan araştırmalarda, her gün hayatlarındaki olumlu şeylere odaklanan kişilerin bir süre sonra kendilerini daha huzurlu, mutlu ve fiziksel açıdan daha iyi hissettikleri gözlenmiştir.
Bende yarından itibaren düzenli bir şekilde bu günlüğe şükür sebeplerimi yazacağım. Allah'ın bizden tek istediği şey ŞÜKÜR. Geri kalan ibadetlerimiz hep kendimiz içindir. Bir şükrü de bu kadar nimete karşı çok görmemek gerekir. Tamam hayatımızda hep olumlu şeyler olmaya biliyor mesela geçen yılı coşkulu bir şekilde kutladıktan sonra arkadaşımın, dayımın, anneannemin vefat etmesi gibi olumsuzluklara rağmen insan mantıklı düşününce ölüme bile şükredebiliyor. Dayım kanserdi çok şükür kimseye muhtaç olmadan vefat etti. Anneannem felçliydi, 8 seneye kadar birilerine muhtaç yaşadı ve daha fazla bu hastalığı çekmeden çok şükür vefat etti. Arkadaşım en güzel mertebeye şehitliğe ulaşarak vefat etti. İnsan tabiki özlüyor ama bir tek kendimi düşünerek onları sevdiğim için, yanımda olmalarını istediğim için bu acıları onların daha fazla çekmesini istemek hem onlara haksızlık olur hem de Allah'a isyan. Ölümden gayri her şey hallolur inşallah ufak meselelerle ne bu dünyayı ne ahireti kendimize ziyan etmenin hiçbir mantığı yok.
Yazımı Mevlana'nın çok sevdiğim bir sözüyle sonlandırıyorum ve umarım ki bu şükür günlüğü fikrini sizde hayatınız da uygularsınız. Hoşçakalın.